Hanneke Simons vervolgt met ‘Zonder witte muren’ haar aangrijpende verhaal dat begon in ‘Witte muren’. Het boek neemt de lezer mee naar de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, waar hoofdpersonages Alexander de Raaf en Marcus Hes na zes jaar naar Nederland terugkeren om Marcus’ verdwenen zoontje op te sporen, te midden van een samenleving doordrenkt met de littekens van de oorlog. Zij hopen antwoorden te vinden en een persoon in het bijzonder: Abel Emonts.
De schrijfstijl van Simons is niet alleen meeslepend, maar ook toegankelijk. Hoewel het even duurde om weer helemaal in het verhaal te komen, wist de auteur mijn aandacht snel weer te vangen. Het feit dat je ‘Zonder witte muren’ niet los van het eerste deel kunt lezen, voegt een diepere laag toe aan de personages en hun onderlinge relaties.
Persoonlijk heb ik genoten van de emotionele reis en de zoektocht naar antwoorden in een samenleving die nog altijd worstelt met de naweeën van oorlog. Het boek verdient zeker een waardering van 3.5 sterren, mede dankzij de meeslepende vertelstijl en het levendig schetsen van de historische context. Een absolute aanrader voor liefhebbers van meeslepende verhalen met diepgang en emotionele lading. 📖✨
Taal: Nederlands