“Witte Muren” is een verhaal dat begint met het verlies van het geheugen van Alexander de Raaf na een mislukte zelfmoordpoging in 1943. Zijn invloedrijke familie besluit hem weg te stoppen in een rusthuis in het bos, waar zijn zoektocht naar de waarheid begint wanneer een anonieme schrijver beweert te weten waarom hij dood wilde. Terwijl Alexander op ontdekkingstocht gaat, worden de levensverhalen van hemzelf en de Joodse Abel onlosmakelijk met elkaar verbonden, met herinneringen die teruggaan naar het instorten van Abels wereld in 1942.
Het boek bevat een bijzonder verhaal dat enige tijd nodig heeft om op gang te komen. De afwisselende vertelling tussen de perspectieven van Alexander en Abel draagt bij aan de diepgang van het verhaal.
Wat me direct opviel, is dat de cover erg mysterieus is. Het maakte me echt nieuwsgierig en dat is precies wat je wilt bij een boek. De auteur, Hanneke Simons, weet zware onderwerpen als onmacht, angst, woede en verdriet te raken zonder dat het te zwaarmoedig wordt. Het is een boek dat je aan het denken zet, maar ook emotioneel weet te raken.
Het is geen luchtig boek, maar juist de diepgang maakt het de moeite waard. Het neemt je mee op een reis waarin de personages zichzelf ontdekken en hun verleden onder ogen zien. De waarheid die langzaam onthuld wordt, houdt je geboeid tot de laatste bladzijde.
Kortom, “Witte Muren” is een aanrader voor lezers die houden van verhalen met emotie en diepgang.
Taal: Nederlands