Op de stoel van god – Matthijs Huizinga

Over het het boek

Tijdens het bekijken van een oude boek dat ligt opgebaard in een vitrine in het Vredespaleis in Den Haag, vind Linda Watts per ongeluk een geheime gecodeerde boodschap dat lijkt geschreven te zijn volgens de Ottendorf codering. Vanaf dit moment begint er een levensgevaarlijke zoektocht naar de ontcijfering en de schrijver van de boodschap.

Een zoektocht die Linda naar o.a. New York en Genève brengt. Linda realiseert zich dat ze hier nooit aan had moeten beginnen als ze wordt tegengewerkt door een duister genootschaap met banden tot in de hoogste kringen. Helaas is stoppen geen optie meer.

Mijn recensie

‘Op de stoel van god’ is de mysterieuze thriller geschreven door Matthijs Huizinga.
De schrijfstijl vond ik erg prettig, ik moest in het begin wel even er aan wennen. Maar nadat ik de eerste paar hoofdstukken had gelezen las het heel fijn weg. Tevens wordt alles heel beeldend en gedetailleerd beschreven. De manier waarop de kamers van de library of New York worden omschreven, maakt bijna dat ik zelf het vliegtuig wil pakken en op zoek wil gaan naar deze bibliotheken.

Linda wordt erg leuk neergezet, de manier van denken maar ook hoe ze is als persoon. Een stoere slimme meid, die niet snel bang is en ook houdt om actie te ondernemen. Dit zorgde er voor dat het  verhaal niet saai werd en het vlot was.

Soms had ik wel mijn twijfels erbij hoe realistisch het allemaal was. Het lijkt me dat als iemand een papiertje met die coderingen had gevonden in het boek dat er wel een onderzoeker o.i.d. naar had gekeken. Beetje vreemd dat dit zomaar over het hoofd werd gezien.

Tevens vond ik dat in het begin alles wel heel makkelijk ging, Linda kwam er meerdere keren gewoon mee weg dat ze stiekem in het boek ging kijken en toen ze alles opbiechten dat dat ook gewoon oké was en iedereen haar wilde helpen. Denk dat dit al iets spannender had mogen zijn, dan was ook niet alles zo vanzelfsprekend.

Af en toe had ik wat moeite met Jonathan, vond hem soms een beetje kinderlijk. Hij kwam niet echt over als een jonge man, eerder als een klein kind. Dat vond ik soms wel wat storend. Ik snap dat hij het moeilijk heeft het verlies van zijn vader, maar toch. Hij moest om de haverklap huilen.

Conclusie

Kortom, een vlot en mysterieus geschreven verhaal, dat erg beeldend en gedetailleerd wordt neergezet. Af en toe wat onrealistisch maar zeker de moeite waard om te lezen!