Het meisje was amper nog in leven toen ze het bos uit kwam lopen. Het verhaal van haar ontvoering was donkerder dan de meest verschrikkelijke nachtmerrie. Maar alles wat ze zei was waar. Elk gruwelijk detail. Een aantal dagen later wordt een tweede in shock verkerend slachtoffer gevonden en ontstaat er een patroon. In tweetallen worden mensen ontvoerd, vastgehouden en uitgehongerd. Vervolgens krijgen ze een duivels dilemma voorgelegd: doden of gedood worden.
Inspecteur Helen Grace en haar team weten dat ze jacht maken op een ingenieuze psychopaat die zijn slachtoffers gebroken en vol schuldgevoel achterlaat. Niet alleen dienen ze als zijn visitekaartje, ze zijn ook de moordenaars. De slachtoffers lijken lukraak gekozen, de plaats van het misdrijf zorgvuldig uitgekiend. Iets moet alle slachtoffers met elkaar verbinden…
Iene miene mutte is het eerste deel in de Helen Grace serie geschreven door M.J. Arlidge. Na al heel veel gehoord te hebben over deze serie vond ik dat het toch maar eens tijd werd om te starten met deze serie.
Het eerste deel van het boek vond ik heel sterk, ondanks dat het wat voorspelbaar was. Het tweede deel (einde) van het boek was daarentegen heel abrupt. De oplossing was er ineens. Vond dat dit wel iets meer uitgewerkt worden.
De relatief korte hoofdstukken vond ik dan wel weer heel prettig. Er zit veel vaart in het boek en dat waardeer ik wel. De schrijfstijl is erg vlot en gemakkelijk, waardoor het heerlijk wegleest.
Ben heel erg benieuwd naar het tweede deel.
Auteur: M.J. Arlidge